Bonum incolumis acies: misera caecitas.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Venit ad extremum; Et nunc quidem quod eam tuetur, ut de vite potissimum loquar, est id extrinsecus;

Quoniam igitur, ut medicina valitudinis, navigationis gubernatio, sic vivendi ars est prudente, necesse est eam quoque ab aliqua re esse constitutam et profectam.

Nos vero, inquit ille; Duo Reges: constructio interrete. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare.

Bork: Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere?
Quid iudicant sensus?: Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus.
Bork: Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus.
Poterat autem inpune;: Quae duo sunt, unum facit.
Sedulo, inquam, faciam.: Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur.
Quis enim redargueret?: Itaque hic ipse iam pridem est reiectus;

Immo sit sane nihil melius, inquam-nondum enim id quaero-,
num propterea idem voluptas est, quod, ut ita dicam,
indolentia?

Cuius oratio attende, quaeso, Brute, satisne videatur
Antiochi complexa esse sententiam, quam tibi, qui fratrem
eius Aristum frequenter audieris, maxime probatam existimo.

Quos nisi redarguimus, omnis virtus, omne decus, omnis vera laus deserenda est.
Sed quod proximum fuit non vidit.
Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo;
Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur.
Iis igitur est difficilius satis facere, qui se Latina scripta dicunt contemnere.

Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Hoc est vim afferre, Torquate, sensibus, extorquere ex animis cognitiones verborum, quibus inbuti sumus. Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare? Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines.

Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba.
Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt.
Concinnus deinde et elegans huius, Aristo, sed ea, quae desideratur, a magno philosopho, gravitas, in eo non fuit;
At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus.